[Recensie] Bertolli Olijfolie

Het verhaal begint in Toscane (Italië) waar Francesco en Caterina Bertolli in 1865 begonnen met de productie van olijfolie. Niet veel later werd een winkeltje geopend in Lucca, hun woonplaats. Sindsdien, zo meldt de geschiedenis, is het uitgegroeid tot een bedrijf met wereldfaam.

De geschiedenis van Bertolli zou eigenlijk in de verleden tijd moeten worden geschreven, want veel is er niet over van het oorspronkelijke bedrijf. Het is gekocht, verkocht, afgesplitst en doorverkocht.

In 1972 werd het bedrijf verkocht aan Alimont. Alimont kwam in 1974 vervolgens in handen van het Italiaanse staatsbedrijf SME, een elektriciteitsbedrijf dat zich op dat mement probeerde in te kopen in de voedselindustrie. Het was de intussen geheel vervlogen tijd van grote conglomeraten die van alles wat wilden doen. De topmannen meenden dat, als ze goed bleken om een bedrijf in een enkele sector te bestieren, ze natuurlijk ook goed zouden zijn in alle andere sectoren. Het bleek een grove misvatting. Vanaf 1990 werd SME weer geprivatiseerd en Bertolli kwam in 1993 in handen van Fivsi, die het vervolgens al weer doorverkocht aan Unilever.

Na overname door Unilever groeide Bertolli uit tot een internationaal merk. Onder het Bertolli merk vielen nu ook andere producten zoals pastasauzen, balsamicoazijnen, pesto en margarineproducten.

In 2008 werd de olijfolie- en azijndivisie van Bertolli door Unilever voor €630 miljoen verkocht aan de Spaanse Grupo SOS, intussen hernoemd tot Deoleo. Unilever behield het eigendom van het merk Bertolli voor allerlei andere voedingsmiddelen. In 2014 verkocht Unilever de Noord-Amerikaanse divisie, waaronder de merknaam Bertolli voor pasta, pastasauzen, pesto's en diepvriesmaaltijden aan het Japanse Mizkan Group.

In 2018 verkocht Unilever zijn oliën en vetten divisie, waartoe ook de merknaam Bertolli behoorde, aan KKR investments, een vulture fund. De divisie ging verder onder de naam Upfield. Begin 2021 werd de resterende Europese divisie met pasta en pesto sauzen verkocht aan het Nederlandse Enrico-Glasbest, een bedrijf dat handelt in Italiaanse producten.

Je ziet, veel is er niet over van het ooit zo roemruchte Italiaanse bedrijf. Slechts hier en daar een merk.

De olijfolie van Bertolli is dus in handen van een Spaanse firma. De geromantiseerde geschiedenis doet ons vermoeden dat het merk bijzonder trots is op zijn Italiaanse roots. Dat er geen andere olijfolie goed genoeg is om in die donkergroene fles te stoppen. Niets is echter minder waar.

Na onderzoek in de Verenigde Staten bleek dat de olijfolie van Bertolli simpelweg werd ingekocht in Griekenland, Chili, Spanje, Australië, Turkije en Tunesië. Het werd slechts gemengd en gebotteld in Italië. Op het etiket stond 'Geïmporteerd uit Italië', wat technisch juist was, maar toch op het randje van oneerlijk zat. Het bedrijf kocht een rechtszaak af voor $7 miljoen. Intussen staat op het etiket 'Selected olive oils from Spain, Greece, and Italy.

Maar hoe smaakt Bertolli olijfolie, zo is de vraag. Het smaakt niet verkeerd, maar ook niet speciaal. Het smaakt wat flets, een direct gevolg van het mengen van allerhande olijfoliën uit diverse landen. Daar stoppen ze natuurlijk de allerbeste kwaliteit in hun eigen flessen. De wat mindere kwaliteit verkopen ze aan handelsfirma's. Zoals Bertolli.